Θα 'θελα να ήξερα ποιος την πρωτοείπε αυτή τη μπούρδα ότι το καλοκαίρι όλα είναι όμορφα και όλοι περνάμε καλά, να του έδινα μια γερή μπουνιά στη μύτη να μάτωνε μέχρι να ανακαλέσει και η ζωή να επέστρεφε στους ρυθμούς της. Απεγχθάνομαι την παρατεταμμένη ηλιοφάνεια και τη ζέστη. Ναι, ωραία, όταν είσαι στη θάλασσα είναι καλά. Κάθε πότε είσαι στη θάλασσα; Μία φορά τη βδομάδα; Δύο;
Τον υπόλοιπο καιρό λιώνεις στα τσιμέντα, ακούς τον απέναντι να μερακλώνει με την Go Helena (θα κλείσεις τα παράθυρα μήπως;), κάνεις μπάνιο και μετά από ένα τέταρτο έχεις ξαναγίνει παπί από τον ιδρώτα. Βρωμάς! Και κάθεσαι να βλέπεις γνωστούς και φίλους να φεύγουν ένας-ένας διακοπές, ενώ εσύ ξέρεις ότι θα φας όλο το αγγούρι τουλάχιστον μέχρι τις 20 (Αυγούστου).
Δεν μπορεσα ποτέ να καταλάβω τους ανθρώπους που περιμένουν πώς και πώς το καλοκαίρι για να πάνε στις παραλίες και να μαυρίσουν. Πρώτον, οι παραλίες γύρω από την Αττική είναι παραδομένες αμαχητί στο εκνευριστικό κλισέ "καραφλός κατάμαυρος πενηντάρης με χρυσή καδένα που παίζει ρακέτες, παιδάκια που φωνάζουν, γιαγιάδες με διάφανα πλαστικά πέδιλα, ζευγάρι 25άρηδων-ζουζουνάκια", ο ναός του τάπεργουερ. Δεύτερον, μαυρίζω δύσκολα, αφού πρώτα καώ.
Και οι καλοκαιρινές νύχτες. Τόση εξύμνηση, τόσες ραδιοφωνικές χαζογκόμενες που δεν ξέρουν τι άλλο να πουν, τόση αφόρητη ζέστη, ιδρωτίλα και κύριως ανελέητη ΚΑΓΚΟΥΡΙΑ στα παραλιακά club και ανελέητη καγκουριά στο κέντρο και παντού. Είμαστε περικυκλωμένοι.
Οπότε ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Γκρρρρ…
Συμπέρασμα: Προσοχή, δαγκώνω (βρέξε λίγο ρε μαλάκα θεέ)
ΥΓ. επίσης έχω την εντύπωση ότι φέτος εξαφανίστηκαν από τις ανυπέρβλητες ειδήσεις του Star τα φοβερά εκείνα ρεπορταζ για τον κόσμο που "ξεχύθηκε" στις παραλίες με τους κώλους και τα βυζία που στόχευαν στους σεξουαλικά υποσιττισμένους ψηφοφόρους της Λιάνας Κανέλλη.