Ξύπνησα σήμερα πρωί κι άνοιξα τηλεόραση. Έπεσα πάνω στη βουλή των Εφήβων. Το άφησα για κάνα τεταρτάκι (άκουσα τρεις "έφηβους βουλευτές") και κόντεψαν να μου ανέβουν τα κορνφλέικς στον εγκέφαλο. Και οι τρεις τους, πέταγαν τόσες μεγαλειώδεις κουράδες πολιτικαλικορεκτίλας ανά λεπτό που πεθύμησα τις συνεδριάσεις της νορμάλ βουλής. Με μια γλώσσα ανάμεσα στη Λιάνα Κανέλλη και στα δοκίμια του Παντελή Μπουκάλα μας είπαν για τη Μικρασία και τους κακούς Τούρκους, για την επαρχία που ερημώνει κλπ. Καλά που δε μας είπαν για την επαναφορά της ποδιάς στα σχολειά. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει... τους βάζαν κάτι στο νερό (κάθε δύο λεπτά πήγαινε ένας παππούς και τους άλλαζε το ποτήρι με το νερό αντί να τους το λούσει μπας και ξυπνήσουν); Ο Πρόεδρος της Βουλής δε, φαινόταν να έχει βαρεθεί τη ζωή του (i would have) και χτυπούσε το καμπανάκι με ύφος "άντε πόσοι έμειναν;". Μετά από κάθε "εισήγηση" όλοι μαζί χειροκροτούσαν με attitude "τι είπε τώρα ο άνθρωπος" και φαντάζομαι αργότερα θα κάνει καμια συναυλία ο Τσακνής και ο Παπακωνσταντίνου προς τιμήν τους και όλοι θα πάνε στη μαμά τους και θα της διηγηθούν την εμπειρία τους, αν η μαμά βέβαια δεν είναι κάπου εκεί κοντά με το τάπερ κεφτεδάκια.