There is a Place in Hell Reserved for Me and My Friends

Το Demon days λες?
δεν με τρέλανε....:-/
 

Κανάς δίσκος για παρέα που δεν ακούει μπλιμπλίκια; Το Demon Days ωραίο όμως κατ'εμέ. Noheathen άραγε αγοράζεις κανά cd; Επιπλέον η Ικαρία γαμεί, πήγα όμως και στη Τζια και η καλύτερη παραλία της Τζιας είναι τελικά το Μικρό Καλυδονήχι ή Ψιλή Άμμος...
 

μαρκησία, ξανάκου το demon days, εγώ ειλικρινά δεν το περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ κάτι που επινόησε η αγγλική βλαχιά του Damon Albarn

niva αγοράζω και παραγοράζω, αλλά ποτέ new music. μόνο back catalogues. Πάω Παρασκευή Τζια, οπότε θα τις τσεκάρω όλες και θα αποφανθώ από δευτέρα. Χα!
 

Κοίτα, αν σκεφτείς ότι το έχει κάνει ο Albarn, δεν είναι κακό. Απλά κάπου με κούρασε...θα το ξανακούσω όμως, για να το λες εσύ.

Θα πας Τζιά;;;; σε μισώ απαίσιο στρουμφάκι! ;-)

Δίσκος για παρέα που δεν ακούει μπλιμπλίκια: Arcade Fire.
 

Well, οι παρέες που ακούνε μπλιμπλίκια ακούνε κι άλλα πράγματα(ίσως οι Gorillaz είναι λίγο ποπ, αλλά οκ, μια χαρά εφόσον είναι ενα non fiction-comic group:).
Και btw, ο όρος 'μπλιμπλίκι' δεν είναι λίγο σπαστικός; μου θυμίζει έννοιες του στυλ 'χαουζιές', 'μπίτια' κτλ. που είναι ολίγον disgusting..
 

οι Hard-Fi μου αρέσουν για το γεγονός ότι είναι απολύτως αυθεντικοί 20+ αστοί χωρίς φράτζες, ψαγμένα t-shirt και λοιπές αηδιαστικές ποζεριές με μια αυθεντική pop γραφή που δεν πηγάζει από την ανάγκη τους να φανούν ψαγμένοι και να γίνουν οι νέοι Franz Ferdinand αλλά από το τι πραγματικά σκέφτονται. Κοινώς μου αρέσουν για τον ίδιο λόγο που μου αρέσει ο Mike Skinner.
Mε τους Herbaliser έχω συναισθηματικό δέσιμο, και ο δίσκος τους είναι εξαιρετικός. Το ότι είναι τζάνκια βέβαια, είναι γνωστό τοις πάσοι.
Τους Perceptionists τσέκαρε τους, οι τύποι είναι απίστευτοι, ο δίσκος λέγεται Black Dialogue, και έχουν σαμπλάρει μέχρι και Joy Division οι αθεόφοβοι.

schottkey, δεν έχουν τίποτα άσχημο τα μπλιμπλίκια, ίσα ίσα που κάποια είναι εξαιρετικά διασκεδαστικά και όμορφα απλά τα άτομα που τα ακούν συνήθως έχουν μια περίεργη απέγχθεια σε ότι περιέχει τον καταραμμένο ήχο της κιθάρας και φωνητικά μη γυναικεία "ταξιδιάρικα". Κατα τ'άλλα οκ. Οι παραπάνω δίσκοι είναι non-μπλιμπλικια δίσκοι για μπλιμπλικοπαρέες

χωρίς μπλιμπλίκια να προτείνω τους δίσκους των National, Caribou, Alias, Clor, gunporn
 

Προκαταλήψεις υπάρχουν παντού (το ίδιο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε και για τους hard rock/heavy metal φανς και τη σχέση τους με τα συνθεσάιζερς και τα drumbeats)-ξέρω πολλούς πάντως επί της ηλεκτρονικής που δεν απορρίπτουν όσα ακουγαν στα 80s π.χ.
Μαζί σου για τον Mike Skinner.
bleepbleepbleepbleepbleepbleepbleep
 

συμφωνώ απλά οι μπλιμπλικάδες υποτίθεται ότι είναι οι ανοιχτόμυαλοι (είναι τυχαίο που τα μισά κομμάτια τους επαναλαμβάνουν αηδίες τύπου "open your mind" κλπ.;) και υπάρχει η ειρωνεία της υπόθεσης
 

Τα στυλ open your mind και fly with me και όλες αυτές οι ανοησίες ανήκουν σε φτωχά rave παρακλάδια και στις ανοησίες που παίζει ο Tiesto κι οι ομοιοι του. Εξάλλου η ηλεκτρονική μουσική έχει ρίζες σε άπειρα άλλα είδη, θα ήταν άκαιρο από μόνο του να τις αποχωριστεί έτσι απλά.
 

μα γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μιλάω για "μπλιμπλίκια" και όχι "ηλεκτρονική μουσική" :)