There is a Place in Hell Reserved for Me and My Friends

We've got rules and maps and guns in our backs
but we still can't just behave ourselves
even if to save our own lives so, says I, WE ARE A BRUTAL KIND.
(The Shins - So Says I)

Η Ελλάδα του 2005 ζει τον απόλυτο πολιτιστικό μαρασμό. Οι άνθρωποι βρίσκονται μπερδεμένοι να χαζεύουν -έχουν ξεχάσει να απολαμβάνουν-, να αναισθητοποιούνται -έχουν ξεχάσει τη χαρά της σωστής λειτουργίας των αισθήσεων- να παραπαίουν -έχουν χάσει την όποια αίσθηση προσανατολισμού. Η μεγάλη, μαζική πλειοψηφία των πολιτών βλέπει τηλεόραση στο prime time και υπό τον τίτλο των ειδήσεων παρακολουθούν το "λιτό γεύμα που έφαγε η τάδε τραγουδίστρια πριν βγει στη σκηνή" χωρίς να αγριεύονται. Ακούνε στο ραδιόφωνο αυτή την παρανοϊκή αλληλουχία Aννας Βίσση, Coldplay, Ελένης Πέτα και Beyonce και δεν τους κάνει καμία εντύπωση. Αγοράζουν περιοδικά όπου ξεφυλλίζοντάς τα διαβάζουν διάφορα headlines όπως "Επιτέλους! Υπάρχει Θεός! Ο Σάκης είναι straight!" με την επόμενη σελίδα να καταπιάνεται ας πούμε με το κατά πόσο η κυρία Λιακουνάκου έχει κάνει botox ή ποια συνόδευσε ο Νίκος Αλιάγας στην τελευταία τηλεοπτική φιέστα και δεν φρικάρουν. Καταναλώνουν σε πειρατικά dvd, τίτλους όπως "Αμελί", "Λουκουμάδες Με Μέλι" και "Τροία" - όλα ταυτόχρονα, το καθένα για διαφορετικές ώρες της μέρας, σύμφωνα με το πόσο βαριά τους έπεσαν οι κρέπες, τα σουβλάκια ή τα ποπκόρν αντίστοιχα. Ντύνονται σαν καρναβάλια με πολύ cool διάθεση λες και δεν έχουν καθρέφτη, γιατί πώς να το κάνουμε πρέπει να συνδυάσουν οπωσδήποτε αυτό το Moschino παντελόνι με εκείνες τις Asics σαγιονάρες και κείνο το σπορ πόλο που είδαν τις προάλλες στον ιστιοπλοϊκό...
(Μάρκος Φράγκος, mad.gr)

“I feel like there has been created, in the past two to three years, an indie-yuppie establishment. Bands like Death Cab for Cutie, Iron and Wine, the Arcade Fire, Broken Social Scene, they are great bands, really great bands, with great albums, great songs, high quality. And to me, it’s just so fucking boring”
(Ciel Hunter, Vice Records)

“Brother to a Prince and fellow to a beggar if he be found worthy.”
The Law, as quoted, lays down a fair conduct of life, and one not easy to follow. I have been fellow to a beggar again and again under circumstances which prevented either of us finding out whether the other was worthy. I have still to be brother to a Prince, though I once came near to kinship with what might have been a veritable King and was promised the reversion of a Kingdom —army, law-courts, revenue and policy all complete. But, to-day, I greatly fear that my King is dead, and if I want a crown I must go and hunt it for myself.
(Rudyard Kipling, The Man Who Would Be King)

H αισθητική της κυβέρνησης που εκφράζεται εν προκειμένω από τον Aβραμόπουλο (οπότε λογικό είναι, θα μου πεις) έχει βρει στο πρόσωπο της Παπαρίζου και στην r&b σούστα την ιδανική εικόνα της σημερινής Eλλάδας, άποψη που φαίνεται να συμμερίζεται και η EPT, που έχει πάθει υστερία.
(Μάκης Μηλάτος, Athens Voice)

Gabrielle just learned how to do the booty dance, and now she's teaching it to all of her cousins. The dance is easy and rarely needs a prompt. Gabrielle simply turns her back to whomever is watching, says the words booty, booty, and then does a little shimmy-shake before collapsing in little-kid laughter. She loves it, and little Sammy-J and Jaiden watch in awe. Gabrielle is almost four, which makes her the oldest by two years on this side of the family, the Jewish side, and she's eating it up.
(δε θυμάμαι από πού)