There is a Place in Hell Reserved for Me and My Friends

Όποιος έχει γοητευτεί από την μαυλιστική αποφορά των Ανθών του Κακού του Μπωντλέρ, όποιος έχει μείνει εκστατικός από την παραληρηματική διαβολικότητα του Λωτρεαμόν, όποιος έχει ανατριχιάσει ακούγοντας τη Diamanda Galas να θρηνεί για το θάνατο του αδερφού της, τον Ian να σπαράσσεται, όποιος έχει αηδιάσει βλέποντας τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς να τρυπάει το κορμί της, όποιος έχει ταυτιστεί με τους ξεδοντιασμένους μεθύστακες του Ντοστογιέφσκι, τα πρεζόνια του Burroughs, τις πουτάνες του Bukowski, όποιος έχει ενοχληθεί από το "αποκαλυπτικό σαν πανούκλα" θέατρο του Αρτό, όποιος έχει κλείσει ενστικτωδώς τα μάτια μπροστά στη φρίκη παιδιών και γυναικών να καίγονται στην "Γκερνίκα" (όχι Γκουέρνικα όπως συνηθίζεται να λέγεται) του Πικάσο, όποιος έχει σιχαθεί τη μαύρη Παναγία του Chris Ofili, φτιαγμένη από ...περιττώματα ελέφαντα, ξέρει... Ότι η τέχνη είναι ο καθρέφτης μας. Της αθλιότητας και του μεγαλείου μας συγχρόνως. Της μοίρας μας. Του πόνου μας.
(Αντώνης Ξαγάς, mic.gr)

A war to make us feel safe,
A war to make‘em feel sorry.
Whoever they are…..
If they mess with us
If we think they might mess with us
If we say they might mess with us
If we think we need a war, we need war
(Fischerspooner - We Need a War)

Κάποια πράγματα έρχονται για να φύγουν oxi re pousth. Έτσι απλά… Χωρίς καμία μα καμία σημασία mas exeis gonatisei, μα το σημαντικότερο χωρίς καμία ουσία ena dakru kulise sto magoulo mas, sunexise se parakaloume. Και αυτό το τελευταίο είναι ορισμένες φορές μία από τις πλέον δυσάρεστες στιγμές της ζωής του ανθρώπου pio dusaresto ap th griph?. Άλλα περνούν και μένουν εκεί! aman! Και που είναι το εκεί; ela nte? gia pes? Όχι στο μυαλό , ούτε καν στην καρδιά sto pangreas epsa3es?… Αιωρούνται σαν σύννεφο κάπου ανάμεσα στη συνείδηση και το χαρακτήρα ela re ekei htan telika kai fagame ton kosmo?.
(forum του avopolis.gr spoof-άρει το live review των Blonde Redhead)

why do girls read fashion magazines? All you have to do to make us shit ourselves is get some stilettos, emphasize your ass somehow, allude to boobs, and brush your hair. Making us beat off is not rocket science.
(δε θυμάμαι από πού)

«Άι γαμήσου που θα μου πεις τι και πώς ν’ ακούω» θα πει ο μέσος ακροατής-αναγνώστης-σοφέρ. Kαι θα έχει και δίκιο. Έτσι ακριβώς είναι, όπως το λέει. Kαι σε αυτόν ακριβώς τον τόνο. Mε αυτή την ένταση. Tο ηχόχρωμα του ελληνικού Πάσχα που έρχεται και απλώνεται με τις πρώτες λιακάδες, μόλις ανοίξουν τα πρώτα παράθυρα και πόρτες, μόλις απλωθούν τα τραπεζάκια έξω, μόλις ανθίσει και ξεχειλίσει από τις καρδιές το ελληνικό «Άι γαμήσου», όπως φραπέ ποτηρούκλα, τέσσερις ζάχαρες και δύο καφέ, χτύπα το καλά ν’ αφρίσει, μάστορα.
(Γιάννης Νένες, Athens Voice)