There is a Place in Hell Reserved for Me and My Friends

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 02, 2009

  νο. 19
ΓΙΑ ΤΑ 00S:
RJD2 - Dead Ringer (2002)
Με το ντεμπούτο του, ο Αμερικανός παραγωγός RJD2 ξεκαθάρισε το πόσο δαιμόνιος και πανταχού παρών είναι. Συλλέγοντας sample μετά μανίας, από τα βάθη της soul παρακαταθήκης ως τα δύσβατα μονοπάτια του trip hop και τον θαυμαστό κορβανά του hip hop καθώς και προσδίδοντας στον ήχο που είχε εγκαινιάσει λίγα χρόνια νωρίτερα ο DJ Shadow πρωτόγνωρη funk-pop ευαισθησία, πράγματι εντυπωσίασε. Αν και στην μετέπειτα καριέρα του δεν φιλοτιμήθηκε να ξεπεράσει ένα ατμοσφαιρικό, χειμαρρώδες και απολαυστικό ντεμπούτο όπως αυτό, όπου ύφος και ουσία στοιχίζονται προκειμένου να χορέψουν πλάι, είναι σαφές πως τον συγκεκριμένο δίσκο θα απολάμβαναν/απόλαυσαν εξίσου ο Αλ Γκριν, ο Ένιο Μορικόνε και οι δέκα Wu-Tang Clan!

ΓΙΑ ΤΟ 2009:

Andrew Bird - Noble Beast

Χαμένος ανάμεσα στα σφυρίγματα, τα κύμβαλα, τα έγχορδα και τους αλλοπαρμένους στίχους των ορχηστροφολκ κατορθωμάτων του χτύπησε και εφέτος με έναν ακόμα δίσκο για εκείνους που μοιάζουν μπλαζέ μα στην πραγματικότητα είναι απογοητευμένοι ρομαντικοί. Τους "άκακους sociopaths" που λέει κι ο ίδιος.


  νο. 20
ΓΙΑ ΤΑ 00S:
The Gossip - Music for Men (2009)
Ενόσω μισάνθρωποι σαν την αφεντιά μου ανεβοκατέβαζαν τη Μπεθ Ντίτο "Οβελίξ", η ίδια και η μπάντα της απλά επιβεβαίωσαν τον χαρακτηρισμό! Πέρα από τη γύμνια και τα περιττά κιλά, σκάρωσαν έναν ευθύ δίσκο με δώδεκα κομμάτια να ακροβατούν ανάμεσα στην πανκ αυθάδεια και την καθαρή ποπ ψυχή δίχως να υστερούν σε ενέργεια εφάμιλλη εκείνης που χάριζε ο μαγικός ζωμός. Πότε αφημένα στην ευθύτητα των synth και πότε στην αγριάδα της κιθάρας μα πάντοτε βουτηγμένα στο glitter και τα κρυστάλλινα ουρλιαχτά, τα τραγούδια του "Music for Men" κατέληξαν δικαίως και με συνοπτικές διαδικασίες να γίνουν μικροί ύμνοι στην εφηβική υπερκινητικότητα. Καθώς και στα συνεπακόλουθά της: το κοχλάζον αίμα και τον ιδρώτα από τον πολύ χορό.

ΓΙΑ ΤΟ 2009:

Bruce Springsteen - Working on a dream

Από το 1973 κι έπειτα, μπορείς να επιλέξεις τυχαία μια χρονιά, να αποκοιμηθείς για τουλάχιστον δέκα χρόνια, και όταν ξυπνήσεις ο Μπρους Σπρίνγκστιν να εξακολουθεί να κυκλοφορεί αξιοπρεπέστατους δίσκους που αντανακλούν τη ζεστασιά του κλασικού, ανοιχτόκαρδου αμερικανικού ροκ του.

Archives

Μαρτίου 2005   Απριλίου 2005   Μαΐου 2005   Ιουνίου 2005   Ιουλίου 2005   Αυγούστου 2005   Σεπτεμβρίου 2005   Οκτωβρίου 2005   Νοεμβρίου 2005   Δεκεμβρίου 2005   Ιανουαρίου 2006   Φεβρουαρίου 2006   Μαρτίου 2006   Απριλίου 2006   Μαΐου 2006   Ιουνίου 2006   Ιουλίου 2006   Αυγούστου 2006   Σεπτεμβρίου 2006   Νοεμβρίου 2006   Φεβρουαρίου 2007   Ιουλίου 2007   Δεκεμβρίου 2007   Φεβρουαρίου 2008   Δεκεμβρίου 2008   Δεκεμβρίου 2009   Δεκεμβρίου 2010   Δεκεμβρίου 2011  

This page is powered by Blogger. Isn't yours?