There is a Place in Hell Reserved for Me and My Friends

Απόψε το βράδι η ΝΕΤ είχε μια εκπομπή με το αποστομωτικό θέμα "Πολιτική και Κρασί". Είναι προφανές ότι και η τελευταία δραχμή φορολογούμενου έπιασε τόπο για να γίνει αυτή η θεσπέσια εκπομπή με καλεσμένους έναν βουλευτή-οινοπαραγωγό (δε θυμάμαι όνομα) και τον Κίμωνα Κουλούρη να μιλησει ως μπον βιβέρ-πολιτικός (όχι παίζουμε).
Και σ'αυτό το σημείο έχω να προτείνω εξίσου "καυτές πατάτες" για μελλοντικά επισόδεια της εκπομπής αυτής:
- Αδρεναλίνη και Τυρόπιτα Κουρού
- Τυφώνας Ρίτα και Αστέρας Βουλιαγμένης
- Αδέσποτα σκυλιά και Βίνα Ασίκη
- Πλαστική Χειρουργική και Mud Wrestling
- Λάκης Τζορντανέλι και Βόρειο Σέλας

να φωνάζεις το σκύλο σου έρωτα, ενώ τον λένε έκτωρα;

'Invasion' των UNKLE! Από πρόπερσι που κυκλοφόρησε ο δίσκος δεν έχω σταματήσει να το ακούω καθόλου, δεν έχει περάσει εβδομάδα που να μην το έχω ακούσει. Είναι υπέροχο. Μπλέκει synths, με κιθάρες και έγχορδα τόσο ατμοσφαιρικά, κάθε δευτερόλεπτό του είναι απίθανο, δεν το βαριέμαι ποτέ.

Τρελλή cultιά, όσοι δεν πήγαν χτες στο Δαναό, έχασαν. Μια απίστευτη παραλληρηματική χαώδης παρωδία που πιάνει από Δυναστεία μέχρι Ρομέρο, στιλάτη, classy, ξεκαρδιστική και to-the-point. Με το score του Stu Philips να χτυπάει ανελέητα τ'αυτιά σου, αρκετά ρετρό ώστε να το προσέξεις, αρκετά προσεγμένο ώστε να το αγαπήσεις, απολύτως ταιριαστό ώστε να σε βάλει στο κλίμα, αν έβλεπες την ταινία στον καιρό της σίγουρα θα μονολογούσες ότι δε θα αφήσει τίποτα όρθιο. Τώρα που την είδα 35 χρόνια μετά, διασκέδασα απίστευτα το δίωρο που κράτησε με ένα pure cult classic. Russ Meyer, υποκλινόμαστε.

Μόλις πριν λίγο έφυγε από το σπίτι μου γνωστός έλλην dj/producer/ξερωγωτι. Ενώ γενικά μου ήταν συμπαθής μετά από αυτό που έγινε έχασα κάθε ιδέα.

Καθόμαστε στο δωμάτιο και αρχίζει και κοιτάει τις ντάνες με τα cd μου που βρίσκονταν σε ένα ράφι φάτσα μας. Και πιάνει τη μία ντάνα με 6-7 cd και αρχίζει να τα κοιτάει.

Η ντάνα που κοίταζε περιείχε τα εξής αλμπουμ (την έχω μπροστά μου) με αυτή τη σειρά:
- The Clash - London Calling (special 2cd+dvd edition για την 25η επέτειο από την κυκλοφορία του)
- Audioslave το καινούριο
- Nine Inch Nails το καινούριο
- British Sea Power το τελευταίο
- Greatest Hits των Birthday Party
- το War των U2 (για όνομα δηλαδή!)
- και το Alligator των National

Αφηνοντάς τη στο ράφι, μου λέει "βλέπω έχεις ψαγμένα ηλεκτρονικά ακούσματα" (επί λέξει).

Προφανώς βέβαια, ο κοινός γνωστός μας που τον έστειλε εδώ του είπε κάτι του στιλ "αυτός είναι τρελαμένος μουσική, ακούει κάτι ψαγμένα ηλεκτρονικά", οπότε αυτός προσποιούμενος ότι κοιτάζει τα cd μου, το πέταξε κι αυτό για να τον συμπαθήσω. Αμ, δε...

ξεκαθάριζα χτές το βράδι τον σκληρό μου και έπεσα σε κάτι naughty φωτογραφίες που είχα βρει στο δίκτυο από την εποχή που πήγαινα λύκειο. Πέτυχα που λέτε μία με έναν τύπο ο οποίος έκανε ό,τι έκανε αλλά είχε ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά, χαμογελούσε όλη του η ύπαρξη, έβλεπες τα μάτια του και ήσουν σίγουρος ότι αυτός ήταν ευτυχισμένος και χέστηκε για οτιδήποτε του έλεγαν. Εννοώ, ότι ακόμα και αν είχε απο πάνω του προστάτες ή εμπόρους ναρκωτικών να τον σημαδεύουν στον κρόταφο, βάζω στοίχημα ότι αυτός εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα "δουλειάς" ήταν πανευτυχής, έτοιμος να κατακτήσει το ηλεκτρικό μυαλό της καταιγίδας. Δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα αυτό που έγραψα, απλά ήταν μια φευγαλέα σκέψη που θεώρησα ότι θα είχε ενδιαφέρον να την ποστάρω. Επίσης έχει κι ο καβάφης ένα ποίημα για σχετικό θέμα αλλά δεν το βάζω γιατί α)βαριέμαι να το ψάξω β) δεν είμαι ο Τσαγκαουσιάνος για να κάνω αναφορές στον Καβάφη κάθε τρεις και λίγο γ)δεν είμαι λυγμόλαλος (copyright whitecaringermany) έντεχνος για να κάνω αναφορές σε οποιονδήποτε ποιητή/λογοτέχνη μήπως και καλύψω τις τρύπες της άποψής μου και δ) δε θα σου δώσω λογαριασμό. Αυτά.

we're into autumn mode

έχουμε 1977 ή τι; βρέθηκα σε ένα μαγαζί χτες το πρωί και ακουγόταν το lust for life από το ράδιο και μετά έπεσε το jinglάκι του κις εφέμ. να πάρω τηλέφωνο να ζητήσω και MC5; New York Dolls ίσως;

το προηγούμενο ποστ μου εξαφανιστηκε. το blogger είναι στοιχειωμένο. ααααααα!

είναι hip hop

Ξύπνησα σήμερα πρωί κι άνοιξα τηλεόραση. Έπεσα πάνω στη βουλή των Εφήβων. Το άφησα για κάνα τεταρτάκι (άκουσα τρεις "έφηβους βουλευτές") και κόντεψαν να μου ανέβουν τα κορνφλέικς στον εγκέφαλο. Και οι τρεις τους, πέταγαν τόσες μεγαλειώδεις κουράδες πολιτικαλικορεκτίλας ανά λεπτό που πεθύμησα τις συνεδριάσεις της νορμάλ βουλής. Με μια γλώσσα ανάμεσα στη Λιάνα Κανέλλη και στα δοκίμια του Παντελή Μπουκάλα μας είπαν για τη Μικρασία και τους κακούς Τούρκους, για την επαρχία που ερημώνει κλπ. Καλά που δε μας είπαν για την επαναφορά της ποδιάς στα σχολειά. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει... τους βάζαν κάτι στο νερό (κάθε δύο λεπτά πήγαινε ένας παππούς και τους άλλαζε το ποτήρι με το νερό αντί να τους το λούσει μπας και ξυπνήσουν); Ο Πρόεδρος της Βουλής δε, φαινόταν να έχει βαρεθεί τη ζωή του (i would have) και χτυπούσε το καμπανάκι με ύφος "άντε πόσοι έμειναν;". Μετά από κάθε "εισήγηση" όλοι μαζί χειροκροτούσαν με attitude "τι είπε τώρα ο άνθρωπος" και φαντάζομαι αργότερα θα κάνει καμια συναυλία ο Τσακνής και ο Παπακωνσταντίνου προς τιμήν τους και όλοι θα πάνε στη μαμά τους και θα της διηγηθούν την εμπειρία τους, αν η μαμά βέβαια δεν είναι κάπου εκεί κοντά με το τάπερ κεφτεδάκια.

Super Furry Animals - Ohio Heat
Kanye West ft. Jay-z - Diamonds from Sierra Leone
Alias - Pretty
Caribou - Lord Leopard
The New Pornographers - Twin Cinema
Sigur Ros - Glosoli
My Chemical Romance - You Know What They Do to Guys Like Us in Prison
Audio Bullys - This Road
Gunporn - U Get On My Tits
Fantomas - Charade
Ellen Alien - Come
Death Cab for Cutie - Someday you will be loved
Handsome Boy Modelling School ft. Cat Power - I've Been Thinking
Sonic Youth - Candle
Stellastarr* - The Diver
The National - Karen
Babyshambles - Fuck Forever
Yo La Tengo - Detouring America with Horns
The Chills - Pink Frost
Wire - Ex Lion Tamer

Αντικειμενικά, εδώ και περίπου 6 μήνες περνάω μία εξαιρετικά σκατένια περίοδο. Κάνω δουλειές-μαλακίες για να έχω κανα ψιλό να περνάω -και τελικά δεν έχω κιόλας-, έχω απομακρυνθεί από μερικούς καλούς φίλους, πίνω σαν αλκοολικός, έχω την εντύπωση -για να μην πω βεβαιότητα- ότι η σχολή μου δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, χώρισα, οι much-discussed διακοπές μου στη Νότια Ισπανία ματαιώθηκαν λόγω συλλογικής μαλακίας και γενικά ό,τι σχέδιο έχω κάνει έχει πάει κατά διαόλου. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει φως πουθενά. Και το άλλο πρόβλημα είναι ότι αισθάνομαι υπέροχα! Μη με βγάλετε ποτέ από το βούρκο!