There is a Place in Hell Reserved for Me and My Friends

it is

Σε ανύποπτο χρόνο, το περίεργο συγκρότημα των Walkmen που έχει δώσει έναν καλό δίσκο και ένα γαμάτο κομμάτι (το Rat βεβαίως), έγραψε το τραγούδι που χαρακτηρίζει καλύτερα την εποχή που περνάω εδώ και περίπου δύο μήνες (από τότε που σταμάτησα να πυκνο-ανανεώνω το συγκεκριμένο ιστοχωρο δηλαδή). Το κομμάτι λέγεται «We’ve been Had» και καταφέρνει να περάσει ανάμεσα από τις συμπληγάδες των ρετρό, γκλινγκ γκλονγκ κιθαριών και των μελωδικών βογκητών του τραγουδιστή (του ξανθούλη που ξεχνάω το όνομά του) επιτυχώς και να γίνει τσιχλόφουσκα στον εγκέφαλο μου. Δε θέλω να ακούω τίποτα άλλο αυτές τις μέρες -ούτε καν για γαλοπούλες, πόσο μάλλον για την τιμή τους.
:)
(ήταν ένα ακόμη ανούσιο ποστ προσφορά των χορηγών μας)

δεν έκλεισε.
και θα παραμείνει μπλογκ.

όλα αυτά όταν σκεφτώ κάτι ενδιαφέρον να γράψω.
γιατί προς το παρόν ο εγκέφαλός μου μοιάζει κάπως έτσι:
ΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣΥΠΝΟΣ